Over voordelen en vooroordelen

Om twee uur precies haalde de taxi ons op voor de reis naar Brussel. De chauffeur was nog nooit naar het Novotel gereden en het adres aan de Da Vincilaan in Diegem stond niet in zijn TomTom. Dit zorgde voor enige consternatie, maar we arriveerden toch na een korte rondrit door Diegem en/of Zaventem, bij het Novotel. Keurige zaak, tijd voor een kleine siesta!

Daar wij des middags al warm hadden gegeten (‘nen ‘Ollander gooit zo’n heerlijk restje macaroni natuurlijk niet zo maar weg…) besloten we de warme maaltijd over te slaan en liepen wij om een uur of half zes richting de winkelstaat van Zaventem, op zoek naar een broodjeszaak. Een broodje smos met hesp en oude kaas leek ons wel wat.
De winkelstaat maakt een troosteloze indruk. De supermarkten waren, kennelijk bij gebrek aan klandizie, al geruime tijd geleden gesloten. De kroegen waren weliswaar open, maar van die twee of drie klanten zal de uitbater niet rijk worden, vrees ik. Het viel ons op dat het openbaar vervoer uitstekend geregeld was in deze contreien. De en na de andere bus van De Lijn scheurde door de straat. Zonder passagiers, dat dan weer wel, natuurlijk. We vonden de broodjeszaak maar gezien deze annex de banketbakker gevestigd was en deze om zes uur sloot, ging het smoske onze neus voorbij.

Dan maar naar d’n frituur. Ook geen straf in België. Aan de buitenzijde zag het frietkot er niet aantrekkelijk uit. Binnengekomen bleek het een proper zaak te zijn waar twee vriendelijke jongens met , wat wij zo mooi noemen, een mediterraan uiterlijk, ons al voor de bestelling op bleken te wachten. Volgens de menukaart ging de frites hier ‘per pak’. Wij besloten voorlopig voor één groot en één klein pak te kiezen. Met mayonaise alstublieft en twee flesjes plat water. Voor de zekerheid herhaalde de jongeman de bestelling nog eens in het Engels en nadat wij instemmend hadden geknikt, werd de bestelling uitgevoerd. Spetterdespeterdespet….d’n Ollanders zijn er weer….! De pakken frites werden separaat in vetvrij papier gepakt, wat, gezien het overdadige aanbod van die heerlijk romige, tikkeltje zurige Belze mayonaise, geen overbodige luxe was.

Wij nestelden ons op het bankje dat wij in het miniplantsoentje tegenover de frituur hadden gevonden, in de zon en uit de wind. De frites smaakte heerlijk. In tegenstelling tot wat Fitna Wilders en Flip de Winter ons willen doen geloven, kunnen Moslims in ieder geval heerlijke frites bakken!

Na een heerlijke nachtrust en melden wij ons in het Novotel voor het ontbijt. Gehoorzaam als wij zijn, volgden wij het bord “breakfast”, met een pijl naar beneden aangegeven. Het ontbijt zag er wat karig uit maar vooruit, voor 79 euro kan je natuurlijk ook weer niet al te veel verwachten. Wij schonken juist de jus en de koffie in, toen een mevrouw, wier taal wij in ieder geval niet als Frans, Duits of Engels konden determineren, ons zenuwachtig naar boven dirigeerde. Hier wachtte ons een heerlijk ontbijt met baquettes, spek, eieren, tutti frutti en heerlijke hesp.

De shuttlebus bracht ons binnen vijf minuten naar het vliegveld. Het terrein deed ons een beetje denken aan de backlot tour, ons gezelschap bestond verder uit louter Japanners en die lachen om een scheet, dus het was gelijk gezellig in de bus. De bus stopte, en net toen we verwachtten een enorme plons water over ons heen te krijgen, er was immers volop werk in uitvoering en de boel op Zaventem ziet er uit of er zojuist een enorme ontploffing heeft plaatsgevonden, bleken we al bij de terminal aangekomen.

Het inchecken verliep vlot, we konden zo doorlopen. Ook bij de securiteit stond geen rij. Maar daar zorgden wij wel voor! De security agent had iets in onze rugzak herkend, waar de Mother Superior van deze dienst toch even naar moest komen kijken. De doos met injectienaalden, dachten wij., maar we hielden stijf de lippen op elkaar. Stil zitten als je wordt geschoren Uiteindelijk bleek dat ik het flesje water vergeten was weg te mikken……..Over de naalden en de injectievloeistof werd niet gesproken. Sorry for the delay, medereizigers, wij zullen het nooit meer doen.

Wat een rust hier op Zaventem! Inmiddels zitten we al weer een uurtje bij de gate, ’t vliegtuig is gereed voor boarding. Over tien minuutjes gaat het spel op de wagen, tijd dus om de laptop op te ruimen. De aanloop was prima, we verwachten een mooie afsprong en een perfecte landing. De stemming zit er, zoals je zult begrijpen, bij ons prima in en, als er niets verandert, dan blijft dat zo! Tot in Washington!