Over wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit……

Toen wij hier gisteravond arriveerden, was er net een ouderwetsche plensbui gevallen, met windvlagen, bliksem en donderslagen. Het verbaasde ons niets dat er dus een alarm was afgegaan in één van de appartementen. Het geluid ging door merg en been, maar ongetwijfeld zou iemand hier binnen niet al te lange tijd wel een einde aan maken.

Door de nattigheid waren de kikkers en padden ook aan de wandel. Toen wij het portiek binnenliepen, moesten wij de koffers en de platvoeten omzichtig verplaatsen, teneinde geen onnodige slachtoffers onder de froggies te maken. Daar wij als kind de liefde voor het dierenrijk al door Han (Wie wil er mijn marmotje zien) Rensenbrink met de paplepel ingegoten hebben gekregen, hoor je ons niet klagen over de wonderen het dierenrijk.

Nadat wij in het appartement de boel een beetje hadden verkend en de meest belangrijke attributen, zoals daar zijn de tandenborstel en de laptop, hadden uitgepakt, viel het ons op dat het alarm nog steeds afging. Het geluid steeg ver boven de Schipholnorm uit en wanneer het hier om een werkplaats of fabriek zou gaan, zou de eigenaar beslist geen Hinderwetvergunning krijgen. Ik besloot buiten eens poolshoogte te gaan nemen. De herrie bleek veroorzaakt te worden door de gemeenschap gek van geilheid geworden kikkers, die zich hier kennelijk “On Golden Pond” gevestigd had. Het geluid was werkelijk oorverdovend. Volgens de Paus van Rome dient het verrichten van de daad uitsluitend tot het maken van leven, maar deze kikkers namen de encycliek wel erg letterlijk. Is het nu werkelijk nodig daar zoveel kabaal bij te maken? Kan dat niet een klein beetje minder? Neem een voorbeeld aan de lovebugs. Die paren zich te pletter en bereiken hun hoogtepunt letterlijk hoog in de lucht. Maar je hoort ze niet, he……

Het kabaal hield aan tot de eerste zonnestralen vanmorgen het grasveld rond de vijver beschenen. Alsof een onzichtbare hand de volumeknop langzaam zachter draaide, zo stierf het geluid weg. En vanavond, rond een uur of half negen, schakelde diezelfde hand het geluid weer voorzichtig in. Bijna ongemerkt zette nummer één de lokroep in. Nummer twee antwoordde direct, en daar was nummer drie, vier, tot het duizendkoppig kikkerkoor het geluid van de tv en de airco in de huiskamer volledig overstemde. Het is nu bijna half tien en horen en zien vergaat je.

Koortsachtig zoek ik op internet wanneer de paartijd van de kikkers in deze regio begint en vooral, wanneer die eindigt. Een duidelijk antwoord krijg ik er niet op. Armand en Michaela Dennis van het programma Luipaard op schoot, Steve Irwin en Marianne Thieme en al die anderen die ons hebben geleerd toch vooral van de natuur te genieten, kunnen de boom in met hun positieve gelul over het dierenrijk. Met een rietje het grasveld in om de kikkers één voor één op te blazen, lijkt niet het gewenste resultaat op te leveren. Bovendien schijnen het niet alleen de kikkers te zijn die zo’n pestherrie maken, zij worden kennelijk ook nog eens ondersteund door een leger krekels die de kopersectie van de kikkers met hun strijkersgeluid ondersteunen. Mantovani live…..erger kan bijna niet. Maar wat doen we er aan? Meppen, schieten, pestcontrol?

Mijn oplossing is simpel maar doeltreffend; de Walmart verkoopt prima oordopjes! Voor mijn vrouw geldt een andere remedie, zij doet gewoon haar gehoorapparaatjes uit en ze heeft nergens last meer van………techniek staat voor niets en altijd het positieve in blijven zien!

De stemming bij de kikkers zit er zo te horen prima in en het ziet er niet naar uit dat daar binnenkort verandering in komt. Love is all, at the butterflyball! De natuur is prachtig en je hoeft er de deur niet voor uit. Maar ik doe nu mijn oordopjes in, na mij de zondvloed. Wat zegt u?