Lift yoe lite alm

De poncho’s worden al lang niet meer alleen meegesjouwd als preservatieven voor een middagbuitje. In deze dagen horen ze bij je Persoonlijke Standaard Uitrusting. Een van de twee plu’s heeft het zwaar te verduren gehad, maar dank zij de naaidoos van mijn Zeeuws Meisje kan hij er weer jaren tegen. Alleen door ogen en oren goed de kost te geven, ontspring je deze dagen de regendans. Zo hoorden we gisteren twee Seaworldmedewerksters over de Tornadowaarschuwing praten. Ze wachtten op bericht of het park gesloten zou worden, of niet.


Wij wisten wel genoeg…. Toen we in de auto stapten, met onze immer parate poncho’s in de ene, en de plu’s permanent in de andere hand, vielen net de eerste druppels. Thuisgekomen door barre bliksemflitsen en hoos- en hagelbuien zagen we nog net op de buis dat de Tornadowaarschuwing was ingetrokken, maar dat je ramen en deuren maar beter gesloten kon houden en dat hagelstenen ter grootte van een baseball niet uitgesloten werden.

Deze ochtend begon weer stralend. Wij besloten dus om een beetje gedaan te maken om niet te laat in Typhoon Lagoon te arriveren. Bij aankomst, rond half elf, werden we al doorverwezen naar het overloop parkeerterrein. Oeps, die Amerikanen hebben toch meer vrije tijd dan we dachten. Kom op jongens, Memorial Weekend zit er op, en nu weer aan de slag hè, om jullie economie er weer helemaal boven op te helpen.

We besloten het veld te ruimen,terug naar Cane Island waar we de complete community pool en de hele hot tub vrijwel voor ons zelf hadden. Ik geef toe, er is geen Lazy River en de golven die ik met mijn bescheiden omvang maak, zijn ook te verwaarlozen, maar verder voldeed het prima!



Tijdens deze reis valt wel op dat je relaxen moet leren. We hoeven helmaal niets en dat is even wennen. Hebben we vandaag geen zin of is het te druk naar onze verwende mening? Dan doen we het toch morgen! De planning? Die is handig, want we kunnen niets vergeten. Maar we schuiven dat het een lieve lust is, relaxdagen zat. Tijdens een ‘normale’ vakantie waren we nu al weer zo’n beetje aan het pakken. Nu zijn we nog maar net op de helft en denken we nog niet aan de terugreis…nou ja nu even dan..

Even tijd om wat nieuwtjes te melden. Voor ons nieuw (misschien staat hij er al jaren), was de cabine bij de ‘natte’ attracties in Islands of Adventure. Voor vijf dollar kan je jezelf en je hele familie op laten drogen zodat je vrouw en je dochter niet meer de hele dag als Miss wet T-shirt door hitsige hangjongeren worden achtervolgd. Goeie zaak, er werd druk gebruik van gemaakt.


Ook nieuw is dat je de contouren van Harry Potterworld al kunt zien. Hier zullen weer heel wat liefhebbers op af komen, maar je moet nog tot 2010 geduld hebben.

In MK kon ik de lunch zonder tussenkomst van een castmember bestellen. Je tikt je gegevens aan op het scherm, ritst je cc door de gleuf en je kunt je maaltijd bij het loketje ophalen. De nieuwe tijd, net wat u zegt, maar het maakt me wel melancholiek. Want ze hebben zo weer minder medewerkers nodig, dat dan weer wel.

Tot slot is ons de enorme invasie van Chinese medewerkers opgevallen. Zowel in WDW als in Seaworld barst het van de Chinezen. Zowel hun kleine, aandoenlijke formaat als de instant glimlach die ze te voorschijn kunnen toveren, komt hen waarschijnlijk in deze industrie goed van pas. Nadeel is dan weer wel dat de meesten nog verdomd slecht Engels spreken. Toen we bij Soarin’ al lang en breed in onze stoeltjes vastgegespt zaken, hield een castmember de boel verschrikkelijk op. Per stoel controleerde zij of onze veiligheidsriem toch wel goed vast zat. Lift yoe lite alm, please? Geen hond snapte wat ze bedoelde, dus lachte ze haar liefste lach, pakte je stevig bij je rechterarm en tilde deze zo hoog mogelijk op om tussen de dijen van jou en je rechterbuurman of buurvrouw te kijken.

Niet dat wij bezwaar tegen de Chinese invasie hebben hoor, integendeel. Maar zou het for the time being misschien een goed idee zijn om de lijst met verzoeken en commando’s die castmembers de hele dag met de gasten wisselen, voor een vlotte communicatie te nummeren zoals bij ons de restauranthouders nog immer met succes doen?

Number 22 = how many?
Number 31 = row one
Number 32 = row two
Number 41= lift up your right arm please?
And so on.....