Veel

Veel mensen wilden vandaag een bezoek brengen aan de Prime Outlets. Nadat wij een groot gedeelte van de dag als echte Staycationers in de buurt van ‘ons’ huis hadden doorgebracht, besloten we ons vanmiddag toch nog even buiten te wagen De temperatuurmeter in de auto stond op 92 graden, maar dit was slechts de buitentemperatuur. Binnen heeft het stuur van goedkope kunststof al lang het smeltpunt bereikt. Met alle ramen open,want de airco is tegen deze temperaturen niet opgewassen, proberen we een beetje vaart te maken. Bij het stoplicht op de kruising met de 192 loopt dit al mis. Voor ons stond een auto in een klein streepje schaduw van een reclamebord. De bestuurder hield ruim afstand van de witte stopstreep op de weg. Geduldig sloten wij aan.

Terwijl de temperatuur in de auto weer snel naar ongezonde waarden oploopt, dringt het langzaam tot ons door dat onze voorganger de lus die de stoplichten bedient, op deze manier niet activeert. Wij wagen er een klein toetertje aan, wat onze voorganger, wiens auto getooid is met het teken van de rechtschapenheid en tolerantie, namelijk Den Visch, beleefd beantwoord met een opgestoken middelvinger.

Achter ons wordt de rij langer en langer, maar het dringt niet tot de godvruchtige verkeerzondaar door dat hij de reden van dit oponthoud is. Het kan zijn dat bestuurder een geheel eigen invulling aan het Begrip Memorial Day geeft , maar voor zover ik weet is het is echt niet de bedoeling om op deze manier bij de gevallenen stil te staan. Persoonlijk had ik niet het idee dat ze van hogerhand het stoplicht op wonderbaarlijke wijze van kleur zouden laten verschieten, dus werd het tijd voor een opstandige daad. Ik zondig en overtreed een verkeersregel door een ononderbroken streep voor een kruisiging ( of is het kruising…?)te overschrijden en zet de auto op de lus. De techniek wint het van de voorzienigheid en o, wonder, ons stoplicht springt op groen.

Ik heb niets tegen mensen met het Teeken van Den Visch op hun auto, maar blijf er, als het enigszins mogelijk is, een klein beetje vandaan. Van de gemiddelde Amerikaan wordt gezegd dat hij redelijk auto rijdt. Mij valt op dat zodra een auto met Den Visch getekend is, deze gemeenplaats niet geldt. In het volste vertrouwen dat de bestuurder en zijn auto door Hogerhand in bescherming genomen wordt, wisselen de Visscherlui, zonder op of om te kijken, laat staan richting aan te geven, van rijbaan. Liefst op het allerlaatste moment en signalen van andere weggebruikers volstrekt negerend.

Wij reden over de Interstate 4, verlieten deze bij de Turkey Lake Road en sloegen vervolgens direct links af de International Drive op. In verband met de enorme drukte op Memorial Day, was er veel politie op de weg. De grote witte auto’s stonden opzichtig, altijd per twee, op kruisingen geparkeerd en het verbaasde mij dat er van de zijde van de gezagsdragers geen enkele actie werd ondernomen om het schandalige gedrag van de Visscherlieden te bestraffen. En juist dat heeft mij vandaag veel twijfel bezorgd. Want zou je dan toch door het symbool van Den Visch worden beschermd?

De Prime Outlets hebben wij niet gehaald. Ver van te voren liep het verkeer op de International Drive al volkomen vast. Nog net op tijd konden wij, na eerst zorgvuldig in de spiegels gekeken te hebben en tijdig de richtingaanwijzer te hebben bediend, linksaf slaan. Wegwezen hier, voor de warmte ons echt teveel zou worden.

Omdat wij voorzien zijn van jaarkaarten voor Seaworld, besloten we daar dan nog een kijkje te gaan nemen, ze waren immers tot tien uur open. Velen dachten er net zo over. Wat zal ik er verder van zeggen? De tram reed omdat de auto’s tot in vak G geparkeerd stonden. En dan is het voor Seaworld een drukke dag. We bezochten een paar shows en trakteerden ons op een frozen lemonade. Vanwege een tornadowaarschuwing besloten we tijdig naar huis te gaan. Niet dat we er in durfden, maar de wachttijd voor de Manta was toen slechts 45 minuten. En dat vonden wij dan weer niet veel.