Luctor et Emergo

Normaal wordt de hoeveelheid regen die hier valt, in inches weergegeven. Het huidige weersysteem dat zich boven Florida bevindt, zorgt er voor dat er inmiddels meer dan een foot regenval in enkele dagen is genoteerd. Straten staan blank,retentievijvers kunnen het water niet meer afvoeren. ‘Onze’ vijver op Cane Island is in een week meer dan één meter buiten de oevers getreden.

Om eerlijk te zijn, hadden wij hier niet zo op gerekend. Daarom hebben wij de kaplaarzen en de regenjacks thuisgelaten en zijn we hier op sandalen en met vestjes aan, naar toe gekomen. Twee kleine pluutjes en de poncho’s zouden ons beschermen tegen de regen. Sterker nog; volgens ons bijgeloof, voorkomen deze attributen zelfs dat het in de buurt van Orlando zal regenen.

Aan het bijgeloof moet toch wel gesleuteld worden. De lucht is de hele dag al grijs en het plenst. Soms wordt het even wat donkerder grijs en spoelt het werkelijk. Auto’s spuiten hoge fonteinen als ze door de plassen rijden. Door het water op de weg, zie je ook de potholes niet meer. Sommige bestuurders gooien voor de securiteit toch hun stuur maar zo af en toe om, in een ultieme poging om schade aan de wielen en banden te voorkomen. Gevolg: een onrustig verkeersbeeld met verschillende dreigende slippartijen.

Bij de meeste auto’s is het hier nog de bedoeling dat je de verlichting zelf, met een knopje, ontsteekt. Wij verwende Europese automobilisten wachten echter tot de verlichting automatisch aanfloept. Kan je lang wachten! Zo af en toe duikt er dus plotsklaps een onverlichte auto voor je op . Meestal is het een toerist die wel eens heeft gehoord dat je bij een rood stoplicht gewoon rechtsaf mag. Jammer genoeg is hij vergeten is te lezen dat dit alleen mag als de weg vrij is.

Wij kennen die koufrontjes wel, die voor zoveel neerslag zorgen. Tijdens een rondreis door de Southern States plensde het eens van Atlanta tot Memphis. Tijdens onze eerste stop in the Great Smokey Mountains hadden we gelukkig de tegenwoordigheid van geest om de auto op een hoger gedeelte van de parkeerplaats te zetten. Luiwammesen die de auto lekker dicht bij de entree, maar wel laaggelegen parkeerden, moesten de volgende ochtend door kniediep water waden om bij hun amfibievoertuig te komen. Maar goed, het regent hier dus en daar passen wij ons dan maar op aan.

De eerste reflex was om maar naar de winkel te gaan en een regenjackje aan te schaffen. Fout! Hoe waterdicht het jackje misschien zal zijn, tegen deze buien is gewoon niets bestand. De poncho’s dan? Met een luchtvochtigheid van bijna 100% en een temperatuur die nog altijd dik boven de 25 graden Celsius ligt, pik je het met een plastic poncho binnen de kortste keren af. Nee, met dit weer kiezen wij voor de ouderwetsche plu. Wind staat er immers nauwelijks, de regen valt loodrecht naar beneden. Met een beetje behendigheid lukte het dus wel om redelijk droog bij de auto te komen.

Volgende etappe. Tijdens de autorit naar De Slechtweervoorziening van deze omgeving, de Florida Mall passeerden wij verschillende wachtende passagiers van het Lynx autobussysteem. Onmiddellijk valt op dat de Amerikanen nog nooit van het woord ‘abri’ hebben gehoord. De arme passagiers wachten in weer en wind op een doorweekt grasveldje.De bus stopt,om zo min mogelijk tijd te verliezen,vlak aan de kant van de weg, die meestal in een diepe kuil uitgesleten is die zich tot het midden van de weg uitstrekt. Door de natte moesson is de plas geheel met water, blubber en stenen gevuld. De gemiddelde buschauffeur mindert hopelijk wel vaart, als hij de bushalte nadert,dus daar heb je als passagier weinig van te vrezen. Al het andere gemotoriseerde verkeer tuft echter met en gangetje van 35, 40 mijl per uur door de plas, de hele weg omtoverend in een splashzone waar Shamu en zijn familie jaloers op zou zijn.

Het is verbazingwekkend hoe het modderige water precies op de wachtende passagiers en hun bagage belandt. Hoe behendig ze ook met hun plu proberen te manoeuvreren, ze zijn altijd te laat en krijgen de full monty. Bovendien kunnen ze zich de moeite besparen, want ze moeten al doorweekt zijn. Geroutineerde passagiers herken je aan de flip-flops,een short en een mouwloos T-shirt. Hoe minder je met dit weer aantrekt, hoe beter het is. Locals proberen ook niet om hun droevig lot te ontlopen, ze ondergaan de onvrijwillige douches en stenigingen gelaten.

Ook de Mighty Dodge en ik hebben ons vandaag schuldig gemaakt aan de onvrijwillige doop van wachtende passagiers bij de verschillende bushaltes. Nee, wij hebben niet onbedaarlijk gelachen om al die drijfnatte drenkelingen op de Sand Lake Road, want wij hebben de watersnoodramp van 1953 nog meegemaakt. Dus wat ons betreft komt er, voor alle mensen die het openbaar vervoer hier een warm hart toedragen, vanaf nu wel ‘Luctor et emergo’ op de kentekenplaten van Florida te staan, in plaats van ‘The Sunshine State’.