Puntje

Het was voor Amerikaanse begrippen, een lange zitting geweest. Persoonlijk hou ik er wel van om, in de nazit, nog even wat na te genieten. Voor we op huis aangingen, besloot ik er nog eentje te draaien. Op het gemakje, want ik laat me niet opjutten. Ik mag er graag een beetje werk van maken. Iedereen kan het, maar het vereist training, geduld en vooral vakmanschap.

Om te beginnen moet je het juiste moment afwachten. Bij grote drukte gun je je meestal geen tijd om een mooi exemplaar te draaien. Aan de andere kant is het wel prettig als er één of twee mensen achter jou staan te wachten. Wanneer je achteloos een mooi exemplaar hebt neergelegd, dwingt dat toch respect af. Ik voel het, dit is mijn moment. It’s showtime!

Tergend langzaam laat ik hem voorzichtig tot op de bodem zakken. Voor een mooie opbouw moet je een stevig fundament leggen. Het is van belang om de draaiende bewegingen soepel te maken. Dit vergt niet alleen behendigheid, maar ook gevoel voor timing en ruimtelijk inzicht. Dan is het zaak om gelijkmatig op te vullen. We hebben geluk vandaag; het is stevig en toch soepel. Is het iets te dun, dan ben je gezien en zakt de boel af als een broek zonder knopen. Te stevig is ook weer niet goed. De beste resultaten krijg je als het romig en glad is. It is my Lucky day, want ook de temperatuur is perfect, het is niet goed als de damp er vanaf slaat.De gelijkmatige verdeling van de lichte en de donkere tinten maakt dat het resultaat ook visueel aantrekkelijk is. Het oog wil per slot van rekening ook wat. Het is een feest om er, onder deze ideale omstandigheden, eentje te draaien.

Tijd voor mijn piece de resistance. Om het karwei af te ronden maak ik nog een laatste , soepel draaiende beweging. Tevreden kijk ik naar het resultaat. Zoals gebruikelijk keurig afgewerkt met een puntje dat fier omhoog steekt. Niets gemorst, met schone handen gewerkt, wie doet het mij na? Vol trots kijk ik in de rondte. Zonder dat er veel woorden over vuil gemaakt worden, zie je toch aan de omstanders dat ze ontzag hebben voor zoveel vakmanschap. De eerste is altijd voor mijn vrouw, die tijdens de productie watertandend toekijkt. Tot verbazing van de omstanders die wellicht zouden denken dat dit beginnersgeluk is, draai ik geroutineerd een tweede, minstens zo mooi exemplaar.

Tevreden lopen wij terug naar ons tafeltje bij Sizzler en sluiten de maaltijd met een heerlijk zelfgetapt chocolade-vanille ijsje af.