Stars and stripes forever!

Blieperderdebliep-Bliep Bliep-Blieperdebliep. Hier volgt een waarschuwing tot nut van het Algemeen. Het lezen van dit blog geschiedt op eigen risico. Lezers die bijvoorbeeld onpasselijk worden van de conference van Theo Maassen “ niet afvegen, maar uitsmeren” dienen dit blog onmiddellijk te verlaten. De inhoud van dit blog is niet geschikt voor lezers met een gevoelige maag of lange tenen. Zij die om een of andere reden zijn voorzien van een kort lontje of juist snel op de p*k getrapt zijn, kunnen ook maar beter afhaken. Deze column sluit aan bij het reisverslag op het Floridaforum van 28 oktober 2008, waarin een haarscherpe analyse van het Amerikaans toiletbezoek werd gemaakt. Blieperdebliep- Bliep Bliep Blieperdebliep, dit was een waarschuwing tot nut van het Algemeen.

In de US of A is het niet al goud wat er blinkt. In het land van de vrijheid wordt je de hele dag verteld wat je niet mag. De strenge regels bij Immigrations (wait behind the yellow line) zijn bekend, maar ook in het dagelijks leven is de vrijheid soms ver te zoeken. Bij het afsluiten van de overeenkomst met Hotelbeds voor de huur van de condo, heb ik bijvoorbeeld meer dan tien ‘initials’ gezet en één handtekening. Wanneer je als huurder schade rapporteert, wordt dat op de achterkant van een sigarendoosje genoteerd en moet je maar hopen dat het op de juiste manier wordt verwerkt.


Men werkt hier graag met afschrikwekkende voorbeelden, niet voor niets kennen verschillende staten de doodstraf. Maar ook in het verkeer zie je borden met de hoogte van de boete als je door rood rijdt. Toen we van de week in het postkantoor waren, zag ik er een groot bord waarop stond dat je 25 jaar de nick in draait als je een gewapende overval op een medewerker pleegt. Dat je het maar weet! Een dagje Blizzard Beach levert zo maar een verzameling verbodsborden op. Dikwijls wordt het verbod in de vorm van een tip gegeven. Ja, ja, maar ondertussen! Ook in de handleiding voor het gebruik van de condo trof ik een vreemde gedragsregel aan. De bewoners wordt gevraagd zo min mogelijk toiletpapier te gebruiken omdat de capaciteit van de afvoer hier niet op zou zijn voorbeid.

Jarenlang is ons thuis, om voor de hand liggende redenen, ingeprent toch vooral niet te bezuinigen op het gebruik van toiletpapier. Toen de natte doekjes kwamen, behoorden wij tot de early adapters. Door onze propere sanitaire gewoonten, leveren wij Hollanders aan het eind van de week een vrijwel smetteloze pendek in bij Moeder de Wasvrouw. Kom daar maar eens om in andere landen!

Persoonlijk ben ik best bereid mij aan sommige gewoontes van dit land aan te passen. Ik wacht keurig tot een medewerker mij naar het door hem gekozen tafeltje in het restaurant brengt. Ik sla vlot rechts af bij een rood stoplicht. Ook de regel ‘Stop, make a full stop’ voer ik vlekkeloos uit ook al is er in de verste verte geen andere weggebruiker te zien. Maar als het om mijn gewoonten rond het toiletbezoek gaat, sta ik pal voor mijn principes en heb ik sch**t aan deze regels. Kom op, zeg.

Vanwege de geringe hoogte van het gemiddelde Amerikaanse toilet is de stoelgang al geen pretje als je 193 centimeter lang bent. Tel daarbij op de schrik die de niet onaanzienlijke plons telkenmale teweeg brengt tijdens het doen van de grote boodschap. Trouwens, ook het doen van de kleine boodschap is hier altoos een spetterend evenement. Dit alles is het gevolg van het hier te lande gebruikte systeem van de diepspoeler, waar je mij verder niet over zult horen. Alles is immers beter dan een gat in de grond. Evenmin klaag ik over de kwaliteit van het in deze contreien aangeboden toiletpapier, maar dat we nu ook nog eens moeten gaan bezuinigen op het gebruik van dat papier, daar zakt mij de broek van af.

En dan nog eens wat, bewoners van the land of the free. Als jullie hier dan zo nodig met een permanente print van je aars in je underpants willen lopen moeten jullie dat zelf weten. Maar wil iemand mij dan eens uitleggen hoe het jullie lukt om van iets dat er uit ziet als een sterretje een gestreepte afdruk te maken?