Gezondheid

Over het algemeen staan wij niet zo vaak stil bij onze gezondheid. Alcoholgebruikers wensen het zich zelf en anderen wat meer toe, artsen verschillen van mening of dat nu werkelijk wel noodzakelijk is. Wonderlijk dat je bij het achteroverslaan van een glaasje Spa zelden iemand “op je gezonheid’ hoort zeggen. Op het moment dat er iets mis is met de gezondheid, dan zijn wij er als de kippen bij om er over te klagen. Vooral als het om kleinigheidjes gaat, wordt er al snel gezeurd.

Teleurgesteld zijn we, als de ingewikkelde chemische fabriek die wij ‘ons lichaam’ noemen, ons in de steek laat. En dan heb ik bijvoorbeeld over de maagklachten die we krijgen als we te veel eten, de kalknagels, voet wratten en eksterogen die ons wegens te nauwe schoenen, last bezorgen, de stress als we te hard (moeten?) werken. Opvallend is dat mensen die aan levensbedreigende ziektes zoals hart- en vaatziekten, aandoeningen van de vitale delen zoals lever en nieren, maar ook hiv of kanker lijden, dit veelal manmoedig dragen.

Wie van ons schrikt niet wanneer er zich in onze direkte omgeving weer eens iets op het gezondheidsvlak voordoet, waar je niet op rekent. Doemscenario’s worden breed uitgemeten, en in de vele gevallen waarin het door medisch ingrijpen goed afloopt, vinden we het de normaalste zaak van de wereld. Persoonlijk hebben wij ook wel van zulke akkefietjes aan de hand, een reden om de dag te plukken en zoveel mogelijk te genieten van wat het leven dan nog wel te bieden heeft. Hoeveel beperkingen er ook soms zijn, hoeveel medicijnen we ook mee moeten sjouwen, er is gelukkig nog genoeg over gebleven om van te genieten.

Zoals vandaag. Want mannen, hoe vaak komt het voor dat de vrouw in een winkel regelrecht naar het juiste rek loopt, achteloos een leuk setje kleding bij elkaar pakt en afrekent, zodat je binnen drie minuten weer buiten staat? Kennen wij niet allemaal die momenten van moedeloosheid, wanneer moeder net even iets te lang in de afdeling ‘petites’ rond blijft snuffelen, terwijl ze toch echt maat 42, (wat voor haar leeftijd helemaal niet gek is), heeft? Of dat ze maar bij die bloesjes met die kleuren waar je geen normaal mens in ziet lopen, blijft treuzelen met het idee ‘zal ik nog eens één keertje gek doen?’ Vandaag beleefden wij zo’n dag. Dank zij de heer de Boef, wist mijn vrouw immers precies welk setje ze wilde kopen. Linnen Capribroek, maat 12, inseam 20 inches. Bijpassende linnen blouse, maat Large (maar ze vallen klein, hoor). Daar de temperaturen tot in de lower 90ies waren opgelopen, prees ik de heer voor zoveel geluk vandaag. Wegwezen hier!

Op weg naar huis, schoot mijn plotsklaps te binnen dat het tijd was voor een nieuwe, lichte spijkerbroek voor mijzelf. Bij de VF-winkels in de ‘oude’ Belz-outlet aan de International drive en aan de SR 535 heb ik altijd de meeste kans van slagen. Dus lastten wij een korte stop in, kon nog net voor de lunch. Met engelengeduld wachtte mijn vrouw. Geen onvertogen woord is er gevallen. Ook niet toen ik nog even op zoek wilde naar een stretch uitvoering , tsja, net wat u zegt, een lastige maat he 42-34…..Anderhalf uur later strompelden wij de winkel uit met één regular jeans (en ze zijn schaars hoor, jammer dat ’ie er niet met stretchband was, maar dan houden we de buik maar een beetje in….) met bijpassende polo. XXL, maar wat vallen ze klein, zeg…..

De lunch schoot er bij in, maar dat hebben we ruimschoots gecompenseerd bij de Outback. De Blooming Onion werd gedeeld. De vrouw ging voor vis, de man voor steak. En terwijl we de avondpillen uit hun verpakking peuterden, proostten we nog maar eens. Op onze gezondheid, en op die van jullie allemaal, maar vandaag speciaal op die van Dr. Ton Phlox uit Breda!