Lazy River

Na uitvoerig beraad besloten we vandaag toch maar lekker naar Blizzard Beach te gaan. De vraag was; ‘waar laten we geld, pasjes, paspoorten en vooral onze kleine HP mini?’ Normaal laten we de waardevolle spullen gewoon te huis. Hoewel wij geen hoge pet op hebben van de extra zware deuren en sloten die ze hier gebruiken, omdat we zelf het idee hebben dat je hier ieder appartement met een kromme spijker kunt binnenlopen, was dat tot voor kort de meest voor de hand liggende opplossing. De lockers in de zwemparken waren al door ons afgekeurd, want met een heel klein schroevendraaiertje, wip je zo’n deurtje gemakkelijk open.

Wij weten nu uit ervaring dat er thuis eigenlijk geen plekje veilig is. Om te beginnen heeft de heer de Boef een zesde zintuig, hij vindt gewoon alles van waarde. Ten tweede laat de heer de Boef zich niet opjagen en neemt hij rustig de tijd, als hij eenmaal binnen is. Hoogstwaarschijnlijk staat er ergens een de Boef junior of zo met een mobiele telefoon in de aanslag. Achteraf kan je een koe in de kont kijken, dus zijn we nu geneigd de auto een veiliger plek te vinden dan de condo. Je ziet hier immers nooit een partijtje glas op de parkeerplaatsen. Waarom er zoveel op parkeerplaatsen van de parken gesurveilleeerd wordt, vragen wij ons voor onze gemoedsrust maar even niet af.

Paspoorten en betaalpasjes dan maar meesjouwen en om de beurt de Lazy River af zakken? We lijken wel gek! Hoe lastig het ook is, we moeten proberen te ontspannen en op de oude voet verder te gaan. “Thuis” zou veilig moeten zijn, ook al is het dat nog lang niet. Want bij thuis komst voelen we nu eerst secuur of de deur nog wel op slot is. Dan gaan alle lichten aan en kijken we alle kamers en kasten na, of de heer de Boef wellicht toch niet stiekum in een keukenkastje is geslopen…..

Eenmaal in de Lazy River dobberen alle sores langzaam van ons af. Hoewel je je gedachten natuurlijk niet onder controle hebt. Zo denk je nog “ Jeetje, we verbranden levend, hier in die tubes” dan denk je weer: “Jeetje, de belastingaangifte staat ook op de laptop“. Als “gemak dient den Mensch” je lijfspreuk is, is je laptop niet met een wachtwoord beveiligd……….Oeps, oeps, oeps deze luiheid wordt ongenadig bestraft! Straks zijn zowel onze ruggen als de billen verbrand, dat zijn extra veel blaren om op te zitten! De familie de Boef heeft het Skype-tegoed nog steeds niet aangesproken. Laten we maar hopen dat ze ook in de rest van de inhoud van de laptop niet geinterresseerd zijn.

Blizzard Beach was, zoals gewoonlijk, heerlijk. De Lazy River een paar keer afgedobberd en bekers coke leeggeslobberd. In het golfslagbad kwam er zowaar een lege tube regelrecht onze richting op gedreven. Wij trotseerden de golven op bewonderenswaardige wijze. Bijgaande foto van de aankomst van de Coke Float spreekt voor zich.




Rond een uur of vier zijn wij de altijd aanwezige accordeonmuziek van Schriebl & Hupperts wel zo’n beetje beu en tuffen wij op huis aan, waar wij alles weer in de oorspronkelijke staat aan troffen. De dag bij de Earl of Sandwich afgesloten met een lekker broodje uit Hawai en een salade uit de Mediteranean. Ja, die Amerikanen verzinnen het waar je bij staat…. Aangekomen op Cane Island, stelden we tevreden vast dat we niet meer de enige bewoners van dit portiek waren, er stonden al drie auto’s voor de deur!