Weg = Pech

De dag vóór. Ik heb altijd zo verrekte weinig trek om uit Florida te vertrekken. Waar ik normaal zonnig van aard ben, kenmerkt mijn humeur zich op de dag vóór vertrek als Narrig. Mijn vrouw typeert het meer als Bloedsjacherijnig. Ik kan me er niet druk om maken. Ik maak me immers nergens meer druk om, het zit er op de vakantie is voorbij. De Jet lag wacht. Gebroken zal ik in Brussel uit het vliegtuig strompelen. Met afgezakte schouders zullen we wachten. Op de taxi die, naar verwachting wel veel te laat zal zijn. Of erger nog, hij staat te wachten met andere passagiers die eerst naar Fijnaart gebracht moeten worden. Of naar Lage Zwaluwe. In die omgeving lijden de meeste mensen aan het syndroom van Bauer. Ze zijn babbelziek. "Goh, uit Amerika, dat zouden wijn ook wel een willen, he Jac? En hoe was het weer daar? De mensen lijken me zo, eh, van plastic zal ik maar zeggen." Ik denk: " Nee die Turken waar jullie 8 dagen bij in de dolmus hebben gezeten, dat is lekker..." Maar ik zal me inhouden en zoveel mogelijk zwijgen, de hele lange weg naar huis.

En moed verzamelen, he onderweg. "Nee sorrry, chauffeur. Een fooi zit er niet in, of u moet even langs de flappentap rijden". Lopen we hier in Florida vier weken lang de gebraden haan uit te hangen, met dikke fooien voor het bedienend personeel, kan er dan voor zo'n gezellige dikkerd van een West-Brabantse taxichauffeur geen fooitje af."We zijn bestolen he. Aardige lui hoor, die Amerikanen, maar ze stelen als de raven. Wat wil je ook he? Allemaal import. Polen. Mexicanen, Ieren, Italianen...."

Nee, we moeten nog vertrekken en de moed zakt al in mijn schoenen. De dag voor is mijn dag niet, ik weet het gewoon. De boordcomputer gaf vandaag aan dat we nog 32 miles te gaan hadden op de inhoud van de tank. Dus zat er niks anders op dan toch maar even te gaan tanken. Bij Murphy's naast de Wallmart. Proefondervindelijk al jaren de goedkoopste. We kijken al niet eens meer bij Hess, die er naast zit en meestal een cent of drie per gallon duurder is. Welgemoed tank ik een paar gallons. Bij het opdraaien van de SR 535 schreeuwt Hess op grote groene borden dat de benzine daar zes cent per gallon lager geprijsd is. En dan gaat het om het principe he, niet om het geld.

Op naar McMail. Het is geen weer om in de auto te blijven zitten, bovendien verwacht ik in te kunnern checken dus lunchen we met gepaste tegenzin bij de Mac. Wij troffen dezelfde juffrouw als gisteren. Zij is niet voor werken bij de Mac in de wieg gelegd. Vandaag leverde zij, ongevraagd en onbetaald een meal in plaats van een burger. Ik besloot dit als compensatie voor de mislukte bak troost met Pieter en Petra te zien, en hield de kiezen voorlopig op elkaar. Zodra de cheesburger (die overigens van superkwaliteit was, echt waar) en de (kokend heet en nakend gebakken) fritesd soldaat waren gemaakt, schakelde ik welgemoed de Mini in. Vandaag geen verbinding met het wifi netwerk van Holiday Inn, vanuit MacDonald. Signaalsterkte: Very Low. Stemming: idem dito met een sterretje.

De parkeerplaats van het Holiday Inn kent geen enkel schaduwplekje. En het checken van de mail, plaatsen van een stukje op het blog en het digitaal inchecken bij United duurt alles bij elkaar al snel drie kwartiertjes, zeker als de signaalsterkte Low blijft. Wat er ook gebeurt, voor de volgende reis boeken we een huis waar we zeker weten dat we internet hebben.

Over de ergernissen van de rest van de dag voor zal ik kort zijn. De chauffeur van de auto die op de 192 de verkeerde afrit nam en recht op ons afstoof, maar nog net op tijd zijn stuur omgooide, heeft het natuurlijk niet zo bedoeld. Maar het is niet te hopen dat de verwensingen die ik hem naar het hoofd heb geslingerd, ook uitkomen. De moeder van het gezin van vier, die, in de rij bij Seaworld plotseling gewoon voor mij kwam staan bij het inchecken, en vervolgens de rest van de gezinsleden optrommelde, in de veronderstelling dat "this nice gentleman" daar wel begrip voor op kon brengen, kwam ook al van een koude kermis thuis. Nee mevrouw, ik begrijp er niks van. Vandaag NIET.....Hou je zooitje ongeregeld bij elkaar en ga met de hele club in dezelfde rij stasan. Keep your party together , Eucalypta. En dan nog eens wat, als je dan toch voordringt, zorg dan dat je je tickets niet uit de krochten van de verschillende rugzakken hoeft op te duikelen. Ook de juffrouw van het restaurant Voyagers Smokehouse in Seaworld, die ons koude friet probeerde te geven. deed dat natuurlijk niet expres, maar gewoon uit onkunde. En mocht ooit iemand de BBQ-ribs in dit restaurant willen proberen; doe het niet, doe het niet. Heb je toch trek? Neem liever een zakje popcorn!

De ceremonie van het verwijderen van de tulp hebben wij inmiddels achter de rug. Anoniem staat de Chrysler op de parkeerplaats. Voor het eerst deze vakantie hebben wij de wekker gezet. De koffers zijn 'voorgewogen' zodat we zeker weten dat de zooi een beetje in balans is. Volgens de boordcomputer kunnen we morgen nog 35 miles rijden, maar eerst maar eens zien of we straks de slaap kunnen vatten. De stemming is er uit en de verwachting is dat het er voorlopig niet beter op wordt. Tot ik mijn oude, vertrouwde zonnige humeur weer terug heb, blijf je maar het best een beetje uit de buurt. Met zo'n brede oceaan ertussen, moet dat toch lukken.